Od dawien dawna bicepsy są symbolem siły. Ich napinaniem i eksponowaniem popisują się gwiazdy boksu, sportów walki, lekkoatletyki i innych konkurencji oraz zwykli ludzie.
A skoro tak jest, warto mieć co pokazać – zwłaszcza, że wytrenowane bicepsy mają tę wyjątkową cechę, że napięte przybierają atrakcyjny dla oka, wypukły, kulisty kształt.
W ARTYKULE:
- BUDOWA BICEPSA
- POZYCJA RAMION
- BALANSOWANIE CIAŁEM
- TEMPO POWTÓRZEŃ
- CZĘSTOTLIWOŚĆ TRENINGÓW
- MANIPULACJA POWTÓRZENIAMI
- SERIE I PRZERWY
- IZOMETRYCZNE NAPINANIE
BICEPS
(MIĘSIEŃ DWUGŁOWY RAMIENIA)
GŁOWA KRÓTKA
rozpoczyna się na wyrost kruczym łopatki i tworzy krótkie, wąskie i płaskie ścięgno, zrośnięte ze ścięgnem mięśnia kruczo-ramiennego. W dolnej części, jeszcze powyżej stawu łokciowego, caty biceps znowu rozdwaja się na grube, okrągłe ścięgno, przyczepione do guzkowatości kości promieniowej przedramienia oraz powierzchowne, cienkie i płaskie rozcięgno, kończące się w powięzi przedramienia.
GŁOWA DŁUGA
zaczyna się długim i cienkim ścięgnem na guzku nadgrzebieniowym łopatki, potem kieruje się na bok i zakręca do dołu, oplatając głowę kości ramiennej, która spełnia rolę bloczka. Następnie schodzi do dołu w bruździe międzyguzkowej kości ramiennej i łączy się z głową krótką, tworząc wrzecionowaty brzusiec. Patrząc od przodu widzimy, że głowa długa leży bardziej po zewnętrznej stronie ramienia.
CIEKAWOSTKA W POŁOŻENIU PRONACYJNYM (NACHWYT) DOLNE ŚCIĘGNO ! MIĘŚNIA DWUGŁOWEGO OWIJA SIĘ WOKÓŁ KOŚCI PROMIENIOWEJ, DZIĘKI CZEMU i MOŻE ODWRACAĆ PRZEDRAMIĘ, WPROWADZAJĄC JE W POŁOŻENIE SUPINACYJNE . (CZYLI PODCHWYT). W TAKIM POŁOŻENIU MIĘSIEŃ GENERUJE NAJWIĘKSZĄ SIŁĘ I I NAJBARDZIEJ SIĘ UWYPUKLA (PRZY ZGIĘCIU PRZEDRAMIENIA).
BALANSOWANIE CIAŁEM
Pozycja stojąca jest bardzo podobna do pozycji siedzącej z pionowo ustawionym tułowiem, z tym, że mamy w niej dużo większe możliwości balansowania ciałem (dotyczy bioder i tułowia). Wykorzystuje się to szczególnie w początkowej fazie ruchu unoszenia ciężaru (powtórzenia oszukane), gdyż pozwala to użyć do ćwiczenia większego ciężaru.
Robiąc ćwiczenie sztangą w pozycji stojącej, nie można skręcać dłoni w stawach nadgarstkowych. Gdy chcemy zmienić sposób wykonania tego ćwiczenia, zostaje nam tylko zmiana szerokości chwytu sztangi. Chwyt na szerokość ramion oraz węższy, mocniej stymuluje głowy długie, natomiast chwyt szerszy głowy krótkie.
W przypadku sztangielek, unosząc i opuszczając je, możemy obracać dłonie w stawach nadgarstkowych (supinacja), co daje mocniejszą stymulację bicepsów.
Aby w pełni wykorzystać funkcję głowy długiej, należy, niezależnie od tego, czy siedzimy, czy stoimy, unosić łokcie do góry, aby w górnej pozycji gryf sztangi/sztangielki znalazł się na wysokości nosa.
Spis Treści
